Als we spreken over evident based dan is het mijn mening dat deze term nogal eens een verkeerde stand van zaken afspiegelt. Er bestaat namelijk geen absolute waarheid en de term evident based heeft dan ook geen draag vlak. In de zorg wordt echter deze term  nog veel gebruikt. Waarom? 

Voor de zorgvuldigheid  van zaken is het gemakkelijk om in te kaderen en te denken dat een omschreven en getoetst criterium uitkomst bied. En ja als iets werkt dan werkt het ook. echter geloven dat een product een intermenselijk probleem op kan lossen is geen juiste definitie. Het is dan ook niet het product dat de oplossing bied echter de bereidheid van clieënt en hulpverlener om het product te laten slagen.

Om als hulpverlener te kunnen werken heb je tegenwoordig erkenning nodig. Echter de reden waarom is me nog nooit duidelijk geweest.  Want wat erken je als iemand een WO of HBO heeft doorlopen. Je competenties zeggen niets over je normen en waarden en inlevend vermogen. Ze geven hooguit een hoog cumulatieve waarde aan. In die zin is een mens nooit uitgeleerd en af. Erkenning van buiten af verarmd alle argumenten, erkenning van binnenuit vraagt om inzicht.

Ervaring is gelijk aan doorleven en begrijpen dat alles vergankelijk is. Weten dat goed luisteren veel belangrijker is dan het geven van raad. Ervaring is toegeven dat je niets weet. Ervaring krijg je vanuit jezelf als je alleen met oprechte belangstelling en zonder te oordelen bij iemand durft te zijn zonder jezelf daar in te verliezen.

“Het zijn niet de bergen die je hebt gecreëerd  wat uiteindelijk het verschil maakt. Het is het totale landschap durven te bewandelen wat iemand onderscheidt van de rest”